Ewa Przydryga stworzyła kryminał, który trzymający w napięciu od pierwszych stron. Czytając czułam jakbym była zahipnotyzowana. Nie potrafiłam i nie chciałam wyrwać się z tego świata.
Nika wyprowadza się do Gdyni, aby zacząć wszystko od nowa. Chce odciąć się od wszystkiego co spotkało ją w minionych latach. Już w dzieciństwie została w bolesny sposób doświadczona przez życie. W wyniku niefortunnych zdarzeń jej młodsza siostra umiera. Matka w pewien sposób obarcza ją o tą śmierć. Nasza bohaterka od tamtego momentu żyje już z piętnem nadanym jej przez rodzicielkę. Nika stara się jednak uporać z poczuciem winy.
Dochodzi do momentu, gdy jej życie wydawało się być ułożone w idealny sposób. Mąż, dom, praca, ciąża. Niestety sielankowe życie zaburza pojawienie się Człowieka Bez Twarzy. Postanawia ją prześladować i nachodzić. Nika próbuje zapanować nad tą sytuacją i zgłasza całą sprawę na policję. Ci nie podejmują działań tłumacząc wszystko faktem, iż mają za mało dowodów na podjęcie jakiegokolwiek postępowania.
Z czasem sytuacja się normuje, a bohaterka wolna od trosk czeka na narodziny córeczki. W tym momencie powraca Człowiek Bez Twarzy i niszczy jej życie całkowicie. Kobieta trafia do zakładu psychiatrycznego, w którym spędza długie miesiące. Gdy udaję się jej wyjść postanawia wyprowadzić się nad morze, prowadzić tam pensjonat i wrócić do normalności.Wydaje się, że to wszystko jest dobrym pomysłem. Niestety jedna noc zmienia jednak wszystko.
Wypity alkohol, brak koncentracji. To właśnie w tym momencie, w tym dniu Nika na kamerach monitoringu zauważa jak w jednym z jej pokoi dochodzi do morderstwa. Postanawia zgłosić wszystko na policję i pomóc w szukaniu sprawcy. Jednak jak to zrobić gdy nie ma się dowodów, a policjant prowadzący sprawę jest do ciebie uprzedzony? To moment, w którym trzeba wziąć sprawy w swoje ręce. Niestety w życiu Niki znowu zaczynają dziać się dziwne rzeczy i powracają demony z przeszłości.
Główna bohaterka pomimo wielu problemów i dylematów jakie towarzyszą jej życiu wzbudza w czytelniku pozytywne emocje. Osobiście szybko polubiłam jej podejście, zaangażowanie w to co robi. Jest ona dobrym przykładem na to, że można wyjść nawet z najgorszej opresji i żyć dalej.
Oczywiście nie zawsze powroty są łatwe. Często pojawiają się na tej drodze wyboje i boczne dróżki na skróty. Mimo wszystko liczy się ostateczny cel. Każdy z nas może w jakimś stopniu wczuć się w sytuację Niki. Wielu niesie jakiś bagaż doświadczeń, które zafundowało mu życie.
Bliżej niż myślisz to książka, w której każdy znajdzie coś dla siebie. Ostrzegam jednak, że gdy już zaczniecie ją czytać to skończycie dopiero w momencie dotarcia do ostatniej strony. Serdecznie polecam!
Recenzja gościnna, autorka: AN (Piszę bo i tak tego nikt nie czyta.)
