● 16/11, g. 19.00
○ „Autonomiczny”, reż. Ian Henry
● wydarzenie online na https://www.twitch.tv/pawilon_poznan
○ po filmie rozmowa Andrzeja Marca z Bartoszem Mroczkowskim

Tak wyglądać będzie życie po apokalipsie. Jestem chodzącym prototypem – mówi radykalny performer Petr Dawidczenko. Jego trzyletni projekt artystyczno-survivalowy był aktem sprzeciwu wobec technokracji oraz próbą stworzenia alternatywy dla globalnej konsumpcji. Surowy w formie film Iana Henry’ego jest zapisem pobytu artysty w The Foundry, przestrzeni stworzonej przez grupę A/political dla eksperymentalnych projektów politycznych, które nie mogą funkcjonować w mainstreamowym obiegu sztuki. Sam Dawidczenko porównuje trzy lata spędzone w lesie, kiedy korzystał tylko z cywilizacyjnych odpadów, do rewolucji bitcoinowej. Rezygnacja z zakupów jest jak kryptowaluta. Rozsadza kapitalizm od środka. Reżyser śledzi działania swojego bohatera w konwencji cinéma vérité, pozbawiając film komentarzy i ocen. Zostawia nas z nim sam na sam w każdej, choćby skrajnej sytuacji. Prowokacja czy radykalna propozycja oparta na ekologii i alterglobalistycznej partyzantce? Czy też dowód na to – jak sugeruje tytuł nawiązujący do koncepcji człowieka autonomicznego stworzonej przez behawiorystę B.F. Skinnera – że to nie otoczenie nas zniewala, tylko nasze mentalne ograniczenia?

opis festiwalowy / Ewa Szabłowska

 

○ Bartosz Mroczkowski – doktorant w Instytucie Filozofii UAM w Poznaniu, gdzie zajmuje się tematem konceptualizacji i praktyk ciała w perspektywie posthumanizmu i nowego materializmu we współpracy z Moniką Bakke (2013). Absolwent kierunku filozofia w IF UMK w Toruniu (2011): praca dyplomowa Anty-psychiatria: filozofia i praktyka. Założyciel fundacji i redaktor portalu internetowego „Machina Myśli” (2017). Razem z Krystyną Lamą Szydłowską organizował transdyscyplinarne warsztaty Praktyka kształtowania wiedzy w ruchu. Jego zainteresowania badawcze skupiają się wokół poststrukturalizmu i zagadnienia stawania się (Gilleus Deleuze i Felix Guattari), życia w ogóle (zoe), posthumanizmu, feministycznych teorii krytycznych, nowego materializmu, estetyki egzystencji, anty-psychiatrii i szeroko rozumianej cielesności oraz eksperymentów z nią związanych. Współdziała z Fundacją Sens Ruchu (2015), z którą organizował między innymi: cykle warsztatowe Micropolitics and Affects. Collaborative choreographic practices & morning reading sessions; PRZEPŁYWY: myślenie jest ruchem, ruch jest myśleniem oraz Nowe światy: środowiska-wspólnoty-społeczności. Publikował w „Praktyce Teoretycznej”, „Machinie Myśli”, „eCzasKultury” oraz serii naukowej „Scripta” IFK UW.

○ kurator cyklu dr Andrzej Marzec – filozof, krytyk filmowy, redaktor „Czasu Kultury”, vloger „Widma Marca”. Jego zainteresowania badawcze skupiają się wokół: dekonstrukcji, widmontologii, estetyki postcyfrowej oraz współczesnego kina alternatywnego. Autor książki „Widmontologia. Teoria filozoficzna i praktyka artystyczna ponowoczesności” (2015). Na co dzień pragnie znaleźć odpowiedź na pytanie, dlaczego współczesna kultura jest tak bardzo nostalgiczna i nie jest w stanie uwolnić się od wspominania swojej przeszłości. Pociągają go sztuki wizualne, kino alternatywne oraz wizja ekologii, o której można myśleć bez używania pojęcia „Natury”.

 

Partnerem cyklu są Nowe Horyzonty.