Siedem lat po prezentacji na poznańskiej Malcie i osiem lat po ostatnim wystawieniu na legnickiej scenie na Zakaczawiu „Czas terroru”, prezentujemy ten spektakl w Poznaniu. We wrześniu legnickie przedstawienie obejrzała także gruzińska publiczność w Batumi i Tbilisi.
Spektakl na kanwie sztuki sprzed stu lat okazuje się niepokojąco aktualny.
„…. O wolności mówią tu wszyscy, choć każdy inaczej ją rozumie i inną jest gotów wyznaczyć zań cenę. Rozprawia się o tym na tajnych zebraniach, narodowych wieczornicach, i w carskich kazamatach. Mamy tu przekrój postaw niepodległościowych, od narodowców, hodowanych na romantycznej tradycji insurekcyjnej, poprzez skanseny polskości, pielęgnujące gesty i pozy obrońców oblężonej twierdzy, aż po późnych wnuków Konrada, gotowych poświęcić się osobiście, aby wyzwolić z kajdan lud, niechętny zrywom, planowanym w zaciszu białych dworów. (…) Są też jednak i tacy, którzy pojęli, że w dalekosiężnych rachubach elit ich śmierć wkalkulowano na chłodno w opłacalność taktyki terroru. ”
Jolanta Kowalska miesięcznik Teatr

„… Opowieść o rewolucji, jej śmierci, fiasku i ofiarach Raczak montuje jak filmowy thriller – zaczynając ją od napadu na pociąg, prowadząc publiczność przez kazamaty, fabryczne hale i dworce. Oddzielając widownię od sceny kratą, wskazuje na uwięzienie świadomości swoich bohaterów. Ten malarski spektakl jest zbudowany na kontraście szarości i czerwieni, kolorów ziemi i ognia, rewolucyjnych sztandarów. W mistrzowsko skomponowanym przedstawieniu, z cytatami z malarstwa Petera Breughela, wszystko działa jak w dobrze naoliwionym mechanizmie bomby zegarowej. Muzyka, ruch sceniczny, kreacje aktorskie są tu dostrojone tak precyzyjnie, żeby mogła wybuchnąć z pełną mocą.”
Magda Piekarska Gazeta Wyborcza Wrocław

„Lech Raczak podjął się ryzyka stąpania po gęsto zaminowanym gruncie. Z jednej strony groziła mu niewiedza i obojętność widza wobec historii sprzed ponad stu lat, z drugiej musiał poradzić sobie z postromantycznym, patriotycznym kiczem, którym usiany jest pełen symboliki, ale też goryczy i czytelnego porewolucyjnego rozczarowania, tekst Żeromskiego. Reżyser cudem ocalał, bo najwyraźniej cuda w Legnicy się zdarzają. Ocalał i zwyciężył tak samo, jak wtedy gdy brał się za bary z „Dziadami”, lekturową zmorą pokoleń licealistów.”
Grzegorz Żurawiński Legnicka Gazeta Teatralna

więcej – https://www.teatr.legnica.pl/spektakle/na-afiszu/item/14-czas-terroru

reżyseria i scenariusz: Lech Raczak
scenografia: Bohdan Cieślak
kostiumy: Ewa Beata Wodecka
muzyka: Jacek Hałas
ruch sceniczny: Bartłomiej Raźnikiewicz
film video: Agnieszka Pokrywka
obsada:
Anzelm: Rafał Cieluch
Czarowic: Paweł Palcat
Dan: Robert Gulaczyk
Zagozda: Bartek Bulanda
Oset: Albert Pyśk
Śledczy: Bogdan Grzeszczak
Szalona: Katarzyna Dworak
Dziewczyny ze snu Czarowica: Magda Biegańska, Ewa Galusińska, Magda Skiba
Kobiety ze snu Zagozdy: Zuza Motorniuk, Magdalena Urbańska
Tajniacy: Magda Biegańska, Bartek Bulanda, Joanna Gonschorek
Ksiądz: Mateusz Krzyk
Mówcy strajkowi: Magda Biegańska, Bartek Bulanda,
Joanna Gonschorek, Bogdan Grzeszczak, Mateusz Krzyk
Zuza Motorniuk, Albert Pyśk
Prelegentka: Małgorzata Urbańska
Rzemieślnicy wiejscy: Albert Pyśk, Lech Wołczyk
Nauczycielka muzyki: Małgorzata Urbańska
Kobieta z laboratorium: Zuza Motorniuk
Strażnik: Lech Wołczyk

inspicjent/sufler: Mariusz Sikorski

bilety – 25 zł
rezerwacja – fundacja@orbistertius.pl

Wydarzenie sfinansowane ze środków Wydziału Kultury Urzędu Miasta i Departamentu Kultury Urzędu Marszałkowskiego