Piosenki stanu wojennego spotkanie autorskie
Piosenki stanu wojennego spotkanie autorskie wokół tomiku poezji.
Teksty Marka Szewczyka z przygotowywanego do druku tomiku poetyckiego „Piosenki stanu wojennego” (Norbertinum, Lublin)
Stan wojenny: dawno i niedawno. Niektórzy uczą się o nim z książek. Inni pamiętają i nie mogą zapomnieć. Dwa lata, które zmieniły wiele biografii – także biografii tych, którzy mieli się dopiero urodzić. Los, a może historia, układał wtedy na nowo każdy polski życiorys.
Wiersze (piosenki) stanu wojennego opowiadają o tych dwóch latach bez patosu. Są jak spojrzenie na starą fotografię, która ożywia wspomnienia i budzi zadumę, i nie pozwala łatwo odłożyć się na miejsce, pomiędzy zapomniane szpargały. Nie są akademią ani apelem: to nie pieśni, to piosenki. A przecież mieszczą w sobie wyraziste obrazy tamtej codzienności, która tak wielu osobom tkwi pod powiekami, nigdy dotąd nie opowiedziana nikomu.
Z punktu widzenia historyka, stan wojenny to okres dwudziestu miesięcy. Od trzynastego grudnia 1981r. do lipca 1983r. (całkowite zniesienie stanu wojennego). To mówią nam fakty. Jakiś odcinek na osi czasu. Ja jednak osobiście byłbym bardziej skłonny przyznać rację Jackowi Kaczmarskiemu. W jednym z wywiadów powiedział: „Uważam, że stan wojenny trwa — dla każdego — przez całe życie, od narodzin do śmierci. Zawsze istnieją nowe wyzwania, zawsze jest konieczność wyboru: pomiędzy aktywnością i biernością, buntem i posłuszeństwem, myśleniem i jedzeniem.”
Wstęp wolny
#poznanwspiera
