Temat starzenia się dotyczy wszystkich, a mimo to łudzimy się, że każdego, tylko nie nas. Gdy sami jesteśmy młodzi, gdy jeszcze daleki dystans przed nami, łatwo ulegamy schematycznemu myśleniu o seniorach, udziecinniamy lub wręcz odczłowieczamy osoby w podeszłym wieku. Dlaczego tak się dzieje? I jakie miejsce w naszym społeczeństwie zajmują ci, którzy urodzili się wcześniej? O wciąż pokutujących stereotypach na temat starości, o obalaniu mitów, o lękach i pragnieniach starszych ludzi, o tych szukających pomocy i o dziarskich, aktywnych staruszkach pisze Małgorzata Węglarz w swoim reportażu „Starzy ludzie nie istnieją”. Książka do księgarń trafi już 16 marca.
Panujący kult młodości każe nam pędzić za tym, co młode i świeże, i zagłuszać fakt starzenia się ludzkiego organizmu. Boimy się tego, dlatego nie chcemy o tym myśleć. Wypieramy starość jako zjawisko – a co za tym idzie skazujemy seniorów na izolację. Uznajemy, że ogólnie nie nadążają, no i rzadko występują w mediach społecznościowych. Jedyna rola, w jakiej najczęściej ich obsadzamy, to opiekunowie dla wnuków, rola babci i dziadka. Poza tym, nie istnieją. To paradoks, bo żyjemy coraz dłużej, a więc i starszych ludzi jest coraz więcej. Dlaczego zatem wielu z nich czuje się niepotrzebnych? I czy jest szansa, by to zmienić?
Małgorzata Węglarz w swojej książce pokazuje wielowymiarowość procesu starzenia i różne odcienie ostatnich dekad życia. Rozmawia ze starszymi osobami, z psychologiem, geriatrą i opiekunem w domu spokojnej starości, a także z założycielką facebookowego portalu AgeFree „Wolni od metryki”. Autorka poszukuje odpowiedzi na nurtujące ją pytania. Jak naprawdę wygląda starość w Polsce? Kiedy z poważanych i dzielących się doświadczeniem osób zmieniamy się „staruszków, którym pomieszało się w głowie”? Czy można cieszyć się życiem na jego ostatnim etapie? Jak funkcjonują domy opieki? Z jakimi wyzwaniami mierzą się opiekunowie osób starszych?
„Starzy ludzie nie istnieją” to książka kierowana zarówno do starszych, jak i młodszych czytelników. Autorka przedstawia nie tylko liczby i fakty, ale przede wszystkim pokazuje ludzkie historie. I nie jest to lukrowana rzeczywistość.
informacja prasowa
