Mimo, iż Festiwal Malta odbywa się w trochę innej formie, to nie mogło na nim zabraknąć Krystyny Jandy. Tym razem artystka przyjechała do nas ze swoim kultowym monodramem.

Na plenerowej scenie Malty zagościł spektakl wyjątkowy. Swoją premierę miał w 1990 roku w Teatrze Powszechnym, a w 2005 roku został przeniesiony na deski nowo powstałego Teatru Polonia Krystyny Jandy. To fenomenalne, iż jeden spektakl grany jest przez 30 lat i nadal pozostaje aktualny.

Shirley to przeciętna kobieta, która przesiadując w kuchni z braku ciekawych towarzyszy mówi do ściany. Opowiada o swoim życiu i rozterkach. Pretekstem do tych rozważań staje się urlop w Grecji, na który bohaterka chce pojechać. Okazuje się, że to nie jest tak łatwa decyzja. Właściwie to rewolucja w życiu Shirley, która może całkowicie odmienić jej życie.

Będąc absolutnie szczerym, muszę przyznać, że to najlepszy i najzabawniejszy monodram jaki widziałem. Urocze anegdoty i przemyślenia Shirley na temat życia rozbawią każdego. Porównanie małżeństwa do sytuacji na Bliskim Wschodzie, opowieść o jamniku veganinie, czy historia o najważniejszym wynalazku w historii będą mnie bawić jeszcze bardzo długo.

Pod płaszczykiem dobrej zabawy, kryje się także całkiem poważna treść zmuszająca widzów do refleksji. Może być odtrutką na trudy dnia codziennego. Pozwoli przepracować skrywane problemy i z optymizmem spojrzeć w przyszłość. Nawet ja, czyli osoba pozornie nie mająca z Shirley nic wspólnego, zacząłem po spektaklu rozmyślać o własnym życiu i poszukiwaniu swojego urlopu w Grecji.

Genialny tekst nie uderzałby z taką mocą, gdyby nie brawurowa rola Krystyny Jandy. Bez wątpienia jest to rola wybitna. Tak naturalna, szczera i prawdziwa. Kupuje nas od samego początku i nie sposób oderwać od niej wzroku, aż do samego końca. Końca, który jest nieoczywisty, otwarty, może zaskakujący, ale przede wszystkim zmuszający do zastanowienia się co dalej?

W ostatnich latach widziałem kilka dobrych sztuk teatralnych, ale tutaj miałem do czynienia z dziełem wybitnym. Było wszystko czego poszukuję w teatrze. Znakomity scenariusz, porywające aktorstwo, dobra zabawa i chwila refleksji. Mam nadzieję, że tegoroczna Malta przyniesie mi więcej tak wyjątkowych wrażeń.